Bituin.

Minsan, gusto kong abutin ang mga bituin, liparin ang kalawakan. Pero sa tuwing iniisip ko ito, nakakalimutan kong naabot ko na pala ang isang bituin, nasa tabi ko na siya.

Ang sabi niya sa akin habang kami ay magkatabi't nakahiga sa rooftop ng kanilang bahay.

'kaw talaga, hindi ako kasing taas ng bituin na hindi kayang maabot, na natatanaw mo lang. Hindi din ako kasing lawak ng kalawakan para hindi mo mahanap.

Pero para sa akin, bituin ka, dati, natatanaw lang kita, at sa linawak-lawak ng kalawakan, nakita kita. Wala na akong kailangan hanapin, nandyan ka na eh.

Salamat.

Ako dapat.

Ako nga sabi eh.

Okay, ikaw na nga. Ikaw talaga.

Maraming salamat.

Unti-unti niyang inilapit ang kanyang mukha sa akin. Nagdampi ang aming mga labi.

Nakita ko ang ngiti sa kanyang mga mata, ngiting nagsasabing masaya ako't nandito ka sa tabi ko. Ngiting nagpapahiwatig ng pagmamahal.

Huwag mo akong iwanan ha? Lagi ka lang sa tabi ko.

Kahit na malayo ako, masisilayan mo pa din ako, bituin ako di ba? Ako yun oh! sabay turo sa pinakamaliwanag na bituin.

Ngumiti siya.

Sa tuwing malulungkot ka at hinahanap mo ako, tumingin ka lang sa langit, hanapin mo ang pinakamaliwanag na bituin, dahil ako yun, nagbabantay sa iyo.


Isang ngiti lang ang sinagot niya sa akin. Kuntento na ako dun. Masaya na akong malaman na masaya siya. Kahit ako ang kanyang bituin, siya naman ang araw na nagbibigay liwanag sa madilim kong buhay.

Siya ang dahilan kung bakit sa aking bawat paggising ay ngiti ang makikita sa aking mukha.

Masaya ako, sambit ko.

Ako din, masaya ako.

Dahil nandito ako?

Oo, dahil nandiyan ka sa tabi ko, nandiyan ka para punan ang mga pagkukulang ko, nandiyan ka para mahalin at unawain ako. Nandiyan ka para tanggapin ang pagkakamali ko...

Overtime.

Simula nung lunes ay OT mode kami. Okay naman, nagbubunga naman yung mga pinag-gagagawa namin. Pero di din okay dahil ako naman ang hindi okay. Nawawalan na ako ng lakas, nanghihina na ako, di na ako makapag-trabaho ng maayos. Marami na din akong nami-miss na mga kaganapan kung saan saan. Di na ako nakakagala.

-----------------------------------

Nag-overtime na ata talaga ako sa paglalaro, pakiramdam ko ay kailangan ko na mag-seryoso naman kahit papaano. Sabi nga nila, I'm a happy-go-lucky guy, kaladkarin, go on with the flow, pero mahirap din naman na lagi ka na lang ganun, walang seseryoso sa iyo, iisipin na lang nila na game ka lang at walang focus. Impulsive pa ako, moody, transparent, san ka pa?


-----------------------------------

isang tanong:


sino pipiliin mo? si persistent lover na gagawin lahat makasama ka? or si hard-to-get one, na gustong-gusto mo pero hindi ka pa niya gustong-gusto?


sino ka sa dalawa? si persistent lover? o si hard-to-get one?

Forever.

Is forever enough?
Is forever really what you need?
Is forever really means forever?


Or what you need is security?


_________________________

143.

I don't quite know
How to say
How I feel

Those three words
Are said too much
They're not enough

-Chasing cars (Snow Patrol)

HAPPY VALENTINES. :)

Unexpected.

'Di ko na-foresee na mangyayari sa amin yun'

I just have to share this conversation over some gin-pom, datung puti or I don't know what it is called. We are arguing about someone who had a break-up with his girlfriend.

'Kung kami talaga, kami talaga hanggang huli...'

That was what he said, but then again, someone had a 'theory' about this. What he said was, if you think that way, then it is okay for you to play around 'cause in the end, you'll end up to be with her. And it is okay because you are confident enough that she will just understand what you had done wrong.

-------------------------------------------

Minsan talaga, sa sobrang paniniwala natin sa pagmamahal o kahit sa anumang bagay, di na natin nakikita kung ano ang tama at ano ang mali, ang nakikita natin ay kung ano ang gusto nating gawin sa kasalukuyan at di natin nakikita ang magiging epekto nito sa huli. Ika nga nila, "nasa huli ang pagsisisi", gasgas man na kasabihan ngunit ito pa rin ang sasabihin at sasabihin ng kung sinuman ang nagsisi sa mga bagay-bagay na kanyang nagawa na nila. Magsisi ka man, ay halos wala ka na mgagawa dito, ang maari na lamang ay ito'y buuin uli. Ngunit di na ito magiging katulad ng dati. Mayroon ng 'caution' sa bawat kilos at galaw mo. Di na buo ang pagtitiwala mo sa isang taong minsan ay nagawa kang lokohin o pagtaksilan. Masarap isipin na sa kabila ng kalokohang ginawa mo ay tinanggap ka pang muli na iyong minamahal, ngunit masakit isipin na sa bawat kilos at galaw mo ay may mga matang sumusunod dito upang pagsabihan ka at ipaalala ang anumang sakit na idinulot nito. Para bang bilanggo ka na sa iyong nagawang kulungan. Ang kulungan kung saan bawat kilos at galaw ay minamasid. Na sa bawat kilos mo ay may katumbas na puntos upang matanggap kang muli.

Kung mahal mo ang isang tao, magagawa mo bang magsinungaling at pagtaksilan siya? Magagawa mo bang lahat ng kanyang pagsusumamo ay iyong gagawin? O magagawa mo bang tanggihan ang kung ano mang bagay na kanyang hinahangad at iparating sa kanya na di sa lahat ng panahon ay maari mong makuha ang gusto mo?

Sa laro ba ng pagibig, kailangan ay isang team kayo upang mabuo ang isang stratehiya kung saan kayo ay magwawagi? O ang kailangan mo ay ang isang taong naniniwala sa iyong  kakayahan?

Time.

How come you don't make time for me anymore
That's the last thing she said to you
And now when you call she don't answer anymore
Or the line is busy and you can't get through

Time (Ne-Yo)

________________________________________________


Can we just buy some time to finish what has to be done?

Or we just have to let it pass through and deal with it?

And isn't it unfair for the one who is battling with time?

________________________________________________

Kung pwede lang naman talagang bilin ang oras, ginawa ko na, kahit mamumulubi na ako.
Pero hindi eh, kaya kailangan kong harapin ang magiging resulta nito.

Cookies.

I already knew what would happen after he gave me the last piece of oatmeal raisin cookie, yet I decided to stay. I was wondering , what will happen next? Will he be able to talk about 'us'? Can we resolve our problems? The conflict between us? These are the questions running on my mind. He utter some words, I couldn't understand.

I was like one of the character in a drama series, I am the girl who truly loves him, but he, on the other hand doesn't. It was a roller coaster ride between the two of us. But between what he was saying and what was worrying me, only some words caught up my attention, 'I love you, but...',

I bite the last oatmeal raisin cookie that he gave me, now, I was the one who is watching a movie or a drama series. I was like, what? what if? what will he say after the but? what will happen next? so many questions, only him could answer.

He then continued, 'I love you but, I was in love with somebody...'.

At first, I was shocked, but then again, I thought of a typical movie, he loves somebody else, better than me, and then he continued.

'...and he was a guy."

And right there and then, the oatmeal raisin cookie that he gave me fell on the floor. I cannot utter a single word, I couldn't even react, I was shocked.

The guy whom that I loved more than my life, love someone, not a girl, but a guy. I stand where I am sitting, saying no words on my mouth, I left him and inch by inch I walked away.

----------------------------------------------------------------------------

An entrance exam entry for a literary org. They provided the first and last sentence and it is up to you on what will happen to the story.