Bituin.

Minsan, gusto kong abutin ang mga bituin, liparin ang kalawakan. Pero sa tuwing iniisip ko ito, nakakalimutan kong naabot ko na pala ang isang bituin, nasa tabi ko na siya.

Ang sabi niya sa akin habang kami ay magkatabi't nakahiga sa rooftop ng kanilang bahay.

'kaw talaga, hindi ako kasing taas ng bituin na hindi kayang maabot, na natatanaw mo lang. Hindi din ako kasing lawak ng kalawakan para hindi mo mahanap.

Pero para sa akin, bituin ka, dati, natatanaw lang kita, at sa linawak-lawak ng kalawakan, nakita kita. Wala na akong kailangan hanapin, nandyan ka na eh.

Salamat.

Ako dapat.

Ako nga sabi eh.

Okay, ikaw na nga. Ikaw talaga.

Maraming salamat.

Unti-unti niyang inilapit ang kanyang mukha sa akin. Nagdampi ang aming mga labi.

Nakita ko ang ngiti sa kanyang mga mata, ngiting nagsasabing masaya ako't nandito ka sa tabi ko. Ngiting nagpapahiwatig ng pagmamahal.

Huwag mo akong iwanan ha? Lagi ka lang sa tabi ko.

Kahit na malayo ako, masisilayan mo pa din ako, bituin ako di ba? Ako yun oh! sabay turo sa pinakamaliwanag na bituin.

Ngumiti siya.

Sa tuwing malulungkot ka at hinahanap mo ako, tumingin ka lang sa langit, hanapin mo ang pinakamaliwanag na bituin, dahil ako yun, nagbabantay sa iyo.


Isang ngiti lang ang sinagot niya sa akin. Kuntento na ako dun. Masaya na akong malaman na masaya siya. Kahit ako ang kanyang bituin, siya naman ang araw na nagbibigay liwanag sa madilim kong buhay.

Siya ang dahilan kung bakit sa aking bawat paggising ay ngiti ang makikita sa aking mukha.

Masaya ako, sambit ko.

Ako din, masaya ako.

Dahil nandito ako?

Oo, dahil nandiyan ka sa tabi ko, nandiyan ka para punan ang mga pagkukulang ko, nandiyan ka para mahalin at unawain ako. Nandiyan ka para tanggapin ang pagkakamali ko...

Forever.

Is forever enough?
Is forever really what you need?
Is forever really means forever?


Or what you need is security?


_________________________

Mascot.

Ang tao ba sa loob ng mascot, kapag nagpakuha ka ng litrato kasama siya, nakangiti rin kaya siya?  O hindi dahil sa sobrang pagod at bigat ng suot niya?

Ang tao ba na nagpapakuha ng litrato kasama ang mascot ay masaya? O sa kabila ng kanyang pilit na pag-ngiti ay nagtatago ang isang malungkot na pagkatao?

O 'di kaya'y depende din ito sa kanilang pananaw sa buhay?

-------------------------------------

Sa kabila ng kanyang mga ngiti,
ay nagtatago ang isang alaalang
nagbibigay ng pait sa kanyang mga labi.

Sa kabila ng pait ng alaala ay
isang taong nagbigay sigla at kulay
sa kanyang buhay.

Sa kabila ng pagtatago
sa isang pagkataong hindi kanya,
ay isang taong nangangarap.

Sa kabila ng bigat na pasan,
ay isang pag-asang magbibigay
ng ngiti sa kanyang mga labi.

Cookies.

I already knew what would happen after he gave me the last piece of oatmeal raisin cookie, yet I decided to stay. I was wondering , what will happen next? Will he be able to talk about 'us'? Can we resolve our problems? The conflict between us? These are the questions running on my mind. He utter some words, I couldn't understand.

I was like one of the character in a drama series, I am the girl who truly loves him, but he, on the other hand doesn't. It was a roller coaster ride between the two of us. But between what he was saying and what was worrying me, only some words caught up my attention, 'I love you, but...',

I bite the last oatmeal raisin cookie that he gave me, now, I was the one who is watching a movie or a drama series. I was like, what? what if? what will he say after the but? what will happen next? so many questions, only him could answer.

He then continued, 'I love you but, I was in love with somebody...'.

At first, I was shocked, but then again, I thought of a typical movie, he loves somebody else, better than me, and then he continued.

'...and he was a guy."

And right there and then, the oatmeal raisin cookie that he gave me fell on the floor. I cannot utter a single word, I couldn't even react, I was shocked.

The guy whom that I loved more than my life, love someone, not a girl, but a guy. I stand where I am sitting, saying no words on my mouth, I left him and inch by inch I walked away.

----------------------------------------------------------------------------

An entrance exam entry for a literary org. They provided the first and last sentence and it is up to you on what will happen to the story.