Kisses.

Kinuha ko siya, ibinulsa, at umalis na kami.

Hindi ko maitago ang aking kasiyahan pauwi, isa siya sa mga usong-usong laruan nung ako'y nasa ikalawang baitang sa elementarya. Sabik na akong ipakita sa aking mga kalaro ang kulay berde't mababangong kisses.

Gusto ko na siyang makitang nanganganak habang nakalagay sa bulak na nilagyan ng tubig. Naalala ko pa, nakikipag-palit pa ako sa ibang meron nun para magkaroon  ng ibang kulay ang mga kisses. Binubusisi pa ang kakapiranggot at maliliit na kisses para lamang malaman kung buntis na ba ito.

Ipinakita ko ito sa kanya, tinanong ako kung saan ko ito nakuha, sinabi ko na kinuha ko ito sa may counter habang nagbabayad ng mga pinamili, ibinulsa ko ito. Tuluyan siyang nagalit, kinuha ang sinturon at tuluyan akong pinalo, pinagalitan dahil sa pangungupit na aking nagawa, hindi ko alam na nagnakaw na pala ako, ang alam ko sa mga panahong iyon ay libre lamang ito at pwede mong kunin. Nagalit siya, ikinulong ako sa kwarto, walang bentilador, madilim, patuloy ang aking pagtangis, ang walang humpay na pagtulo ng aking sipon, ang basa kong damit na nagmimistulang basahan. May mga bakas ng sinturon sa aking katawan. Natatakot ako, mag-isa lang sa kwartong madilim. Hindi ako pinapalabas hangga't hindi ako nagsisisi. Natatakot ako. Dumating ang aking tiyahin, siya ang nagpunas sa basa kong katawan na dulot ng init at pawis. Mula nuon, natuto na ako, ayaw ko na bumalik sa madilim, mainit at nakakatakot na kwarto.

Madalang lang namin siya makasama, dalawang buwan lamang siya nananatili at ang sampung buwan ay iginugugol niya sa iba't ibang parte ng mundo, tahimik, nangungusap ang mga mata, ngunit kung magalit ay matindi. Kuripot, siya ang aming taga-luto.

Siya ang gumigising sa amin sa tuwing linggo ng umaga, magpapatugtog siya sa radyo ng kanyang paboritong istasyon, mga makalumang kanta, napakalakas, kahit buong eskinita sa amin ay maririnig ito. Sa kanya ko nakuha ang pagpapatugtog na pagkalakas-lakas. Isang utos lamang niya, susundin na. Siya ang tiga-ayos ng mga sirang gamit dito, mga electric-fan na hindi na gumagana, mga tukador na hindi maisara ng maayos.

Minsan, habang ako'y natutulog, tumabi siya sa akin, niyakap niya ako. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Naramdaman ko din ang kanyang yakap. Yakap na nagsasabing nandito lang ako, mahal kita. Napaka-kakaiba ng naramdaman ko, minsan lang siya magpakita ng kanyang nararamdaman. Hindi ko malimutan ang araw na iyon.

Lumaki kaming hindi siya kasama, sa aking graduation ng elementarya at hayskul, wala siya. Laking tuwa ko na lamang na siya ay dadalo sa aking Commencement sa kolehiyo. Masaya ako.

Katulad niya, hindi ko din hayagang ipinapadama ang aking nararamdaman, katulad niya, ang mga mata ko ang nakikipagusap, katulad niya, matindi din ako kung ako'y gagalitin. katulad niya, gustong gusto ko din kumain.

Gusto kong makita niya kung ano ang kaya kong maabot. Gusto kong maramdaman niya na mahal ko siya.

Gusto ko din mag-pasalamat sa kanya. Maraming salamat Pa. Hindi mo man ito nababasa, ito ang tanging maihahandog ko sa iyo.

 Maligayang Araw ng mga tatay.

Lost.

Have you ever been so lost
Know the way and still so lost
Another night waiting for someone to take me home
Have you ever been so lost

-LOST (Katy Perry)

Nawawala ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Maraming mga bagay ang gumugulo sa isipan ko. Mabibilis at hindi inaasahang pangyayari ang isa-isang dumadating. Hindi na kinakaya ng katawan ko, hindi na kinakaya ng utak ko.

Malapit na akong sumabog. Nauubos na ang lakas ko.
May gusto akong gawin, ang maghahanap ng ibang gagawin.

Kung kaya lang mawala ang lahat ng ito sa isang sigaw lang, ginawa ko na.
Kung kaya lang mawala ang lahat ng ito sa isang iyak lang, ginawa ko na.
Kung kaya lang mawala ang lahat ng ito sa isang tulog lang, ginawa ko na.

Ngunit hindi kaya, oo, mababawasan ito, ngunit pagkatapos kong sumigaw, umiyak at matulog, ano ang mapapala ko? ano ang mangyayari? makakabalik na kaya ako?

Ang sarap siguro mawala lang ng isang araw, hindi magpaparamdam sa kahit sino man, at gawin ang mga gustong gawin, wala lang akong lakas ng loob. mahina pa ako. takot.

kailangan ko magipon ng sapat na lakas ng loob para humarap sa ibang mundo. kailangan kong makilala lalo ang sarili ko. nawawala talaga ako.

Sana, mahanap ko na ang hinahanap ko.

DUI.

Driving along Aurora blvd. under the influence of alcohol and trying to overtake a trailer truck is not a good idea, masyadong malaki ang truck para i-overtake at masyadong maliit ang kalsada para ipagsiksikan ang kotse. That's why you have a driver, to drive you home safely without any mishaps along the way. It is good that you're able to maneuver the car before it hit anything or anyone, although sumabog yung gulong mo at nasira yung mags at kailangan pa ipa-vulcanize ang spare tire somewhere in project 4 at mahirap maghanap ng 24hrs na vulcanizing shop ah.

Hay. Ayaw ko na nga ipilit na mag-drive ng sasakyan, lagi na lang may nangyayaring kabalbalan kapag ako ang nagdadala nun. Parang ayaw sa akin nung kotseng yun, kung hindi ako natitirikan, nawawalan ng andar yung makina, naliligaw, at kung anu-ano pang pangyayaring maari mo nang maisip, parang nangyari na sa akin, and the latest, kamuntik na ako makabangga!

Charge it in experience, but next time, be more cautious while driving and be more aware of anything that's happening around you. Or better yet, don't drive kaya ka nagdala ng driver!

What a lovely way of ending the first month of 2010. Grabe.

Late.

NOON (School)

7:30 earliest schedule. plus 15 minutes 'grace' period (depends on how long the subject will be)
------------------------------------
6:00 Check Phone. 5 mins.

6:10 Wake up. Have to finish some works.

6:20 Done with works.

6:30 Eat. Fix myself.

6:45 Get out of the house.

6:50 LRT 2 Anonas Station.

7:15 LRT 2 Legarda Station. Pedicab.

7:20 P.Noval, Beato. / Lacson, Eng. Bldg. Late.

7:30 Start of class.

Buti na lang at di ako na-FA (failure due to absences) at naka-graduate ako in time.
Talagang sakto lang ako sa oras, o di kaya ay late talaga ako. Pinipilit kong baguhin.



NGAYON (Work)

8:30 - start of work. plus 15 minutes 'grace' period.
-----------------------------------------
7:00 Check the cellphone. Maaga pa. 15mins.

7:30 Wait. Additional 5mins.

7:45 Wake up! Wake up! Too sleepy.

8:00 wake up. fix myself.

8:30 drink milo. get out of the house.

8:45 LRT 2 Anonas Station.

8:50 MRT 3 Araneta-Cubao Station.

9:20 MRT3 Ayala Ave. Station.

9:40 Sign-in. Work. Late. Bawas sweldo.

Salamat na lang at wala pa ako memo, good-luck sa evaluation.
Tulog mantika. Di uubra ang alarm ng cellphone. Di din uubra ang panggigising ng magulang. wala din kwenta ang text o tawag. Basta kapag kumakanta na ang subconscious mind ko, time to wake up. Weird ba? Parang may sariling playlist ang utak ko, kusa na lang may maiisip na song for the day, yun na ang alarm ko para gumising.

Wake me up.

Me.

This is a representation of me.

Boy, ilang taon ka na?

Sigurado kang college ka na? Mukha ka kasing highschool student eh.

Talaga? Graduate ka na? Parang kailan lang ah.

Bouncer sa bar: (Lumapit sa pwesto namin) Bakit may minor dito?

Bouncer sa bar: (magkaibang bar) Ilang taon ka na?

I'd like to take those comments above as a compliment. Pero minsan, mahirap din talaga. Mukha talaga akong totoy, kahit na magpatubo pa ako ng goatee, minsan wala talagang sumeseryoso sa akin. Sa tindig ko pa naman, di maiiwasang mapagkamalan akong totoy, minsan nakakainis, minsan okay lang, minsan masaya, lalo na't nakakakuha ka ng freebies at discount o kung anu man sa kung saan dahil mukha ka pang college student, at sa linya ng trabaho ko, di talaga pormal ang mga tao kahit sa pananamit.

Pero minsan, may mga bagay-bagay na nalulusutan ko dahil sa pagiging 'totoy' ko. Mas malalaki/matatangkad pa nga yung mga kapatid ko, kahit na ako yung panganay, badtrip pag sabay-sabay kami lalabas ng bahay.

Pag nakita niyo ko sa daan, na halos ganyan yung itsura, malamang ako yun. Diyan lang ako sa tabi-tabi, makikita kung saan-saan. Minsan masaya, minsan masungit (lalo na pag gutom), minsan suplado (most of the time). Makikita niyo ko na may dala-dalang backpack na walang laman kundi jacket at wallet.

See you when I see you.

Twenty-Ten.

A fresh new start of old ways?

Sa napansin ko, walang masyadong putukang nangyari sa pagsapit ng taong twenty-ten (o baka dito lang sa lugar namin). Usually pagdating ng bagong taon, dito sa itaas ng bahay namin, puro usok na lang ang makikita't malalanghap mo, pero 'di nangyari ang inaasahan ko, walang masyadong ka-boom, walang masyadong boom boom boom, walang masyadong zzzzzoooooooooommmmm-----boooomm!, at higit sa lahat, di ko na masyadong makita ang magagandang fireworks display mula sa araneta, sa eastwood, sa marikina, at sa kung saan pang lupalop, dahil may nakaharang na, yung mga bahay-bahay dito sa lugar namin nagsi-taasan sila. Anyway, year of the metal tiger na, wala lang, gusto ko lang sabihin.

Sa tingin ko, bagong simula na talaga, nagbabagong buhay na ang mga tao. Teka, di pa pala, dahil yung kapitbahay namin, bagong taon na bagong taon, ayun, nakikipagaway sa asawa niya, ang lakas ng boses, di tuloy makatulog mga tao dito sa amin.

A fresh new start of old habits?

Isa sa mga habit ko eh magbasa ng mga blogs, gadget blogs, personal blogs, at kung ano pang pwedeng basahin at mga pwedeng ma-click na mga links, kahit na nga minsan ay inaantok na ako at pagod dahil sa OT=Ty (but still happy 'cause of foods!) na work, di ko pa rin maiwasang di humarap sa tapat ng monitor at magbasa pagkauwi ko sa bahay.

Masaya kasi magbasa ng mga blogs, dito, nakakapulot ka ng mahahalagang aral, nakakapag-share ka ng ideas, nakakapag-komento ka, nailalabas mo ang kung ano mang damdamin/dinadamdam mo, at nakakakilala ka ng iba't ibang uri ng tao, iba't ibang personalidad at karakter.


----------------------------------------------------------------------------

Masaya lang ako, dahil sa pagkakataong ito, masaya lahat ng mahal ko sa buhay, dalangin ko lang na sa bagong taon na ito, maging ganap pa ang pag-unawa namin sa isa't isa, maging maayos ang mga di pagkakaintindihan, at sama-samang harapin ang laban ng buhay. Iba ang pagsalubong namin sa taong ito, ibang iba sa aking inaasahan, at masaya ako.

Sana sa taong twenty-ten, mas maunawaan ko pa ang takbo ng buhay.

----------------------------------------------------------------------------


Sabi nga ng kaibigan ko, "you can be experienced but not mature, but you can be mature without that much experience." 

I may not be experienced enough to deal with life, but I know that I can be mature enough to know what life means.

Happy.

So what if it hurts me?
So what if i break down?
So what if this world just throws me off the edge
My feet run out of ground
I gotta find my place
I wanna hear myself
Don't care about all the pain in front of me
Cause i'm just trying to be happy, yeah
Just wanna be happy, yeah


-Happy (Leona Lewis)

---------------------------------


It is just weird. I'm happy and at the same time, I'm not. It is as if I am searching for something much better. How could I obtain genuine happiness when I can't really tell who I am?
---------------------------------
Freedom. Once I asked a soul card reader, would I pursue what I am planning next year, and that to study another course. And the card's answer to me was FREEDOM. I have the freedom whether to risk it or not, 'cause it would be another 3 or maybe 4 years of college life. I have to weigh in the pros and cons of having to study again (and being almost dependent again)
---------------------------------
Release. I can't think of any questions to ask, but she just suggested 'what would make me happy?' And as I point and choose the card, it turned out to be RELEASE. Release anything that is bothering me, release any negative emotions that I have inside, release what is needed to be released. With that, I was left dumbfounded on what the card is telling me, should I tell my secrets? Or maybe, explode, in the sense that I need to release every angst, tension, anger, everything that I want to shout out loud.

I can't tell anyone, well except for this blog, as I have trust issues, I just can't tell everyone of my secrets, I want to assure that who ever I was relaying my secrets to, will be able to keep it as long as s/he could. That's how mistrustful I am.
--------------------------------
I just want to be happy, I really don't know, it is as if I am in constant search of what happiness means.